#: locale=nl
## Tour
### Description
### Title
tour.name = city trip
## Skin
### Multiline Text
HTMLText_409073CA_4B99_D7B2_41D1_E26CD447F910.html = CC DE STEIGER
MENEN
virtueel bezoek
Tempel
Elias Cafmeyer
2016
Elias Cafmeyer maakt sculpturen, installaties en site-specific werk dat reflecteert over en speelt met de taal van de openbare ruimte. Hij ziet de stad als een metafoor voor sociale constructie en leent de beeldtaal en sporen van stedelijke ontwikkeling voor zijn kunstwerken. Die houden vaak een knipoog naar kunstgeschiedenis in. In zijn artistiek universum worden verkeerskegels een sculptuur of zelfs een klassieke zuil, en bouwsteigers een tempel.
Thing
Anouk De Clercq
2013
Het woord ‘Thing’ wordt in filosofische en psychoanalytische tradities vaak gebruikt om te verwijzen naar het ontoegankelijke, of zelfs naar een bolwerk van onverklaarbare leegte, waarop betekenis is gebouwd. Misschien is dit de sleutel om dit video werk te benaderen. Anouk De Clercq toont ons een wereld die bestaat uit data, uit punten en scans die elementen in architectuur en urbanisatie voorstellen. Het lijkt een onleesbare kaart waarin we wandelen, onder begeleiding van een architect. De ontwerper vertelt over de (denkbeeldige?) stad die hij heeft gebouwd.
Video niet beschikbaar in dit virtueel bezoek
Thing
Anouk De Clercq
2013
Het woord ‘Thing’ wordt in filosofische en psychoanalytische tradities vaak gebruikt om te verwijzen naar het ontoegankelijke, of zelfs naar een bolwerk van onverklaarbare leegte, waarop betekenis is gebouwd. Misschien is dit de sleutel om dit video werk te benaderen. Anouk De Clercq toont ons een wereld die bestaat uit data, uit punten en scans die elementen in architectuur en urbanisatie voorstellen. Het lijkt een onleesbare kaart waarin we wandelen, onder begeleiding van een architect. De ontwerper vertelt over de (denkbeeldige?) stad die hij heeft gebouwd.
Constantin
Elias Cafmeyer
2016
Elias Cafmeyer maakt sculpturen, installaties en site-specific werk dat reflecteert over en speelt met de taal van de openbare ruimte. Hij ziet de stad als een metafoor voor sociale constructie en leent de beeldtaal en sporen van stedelijke ontwikkeling voor zijn kunstwerken. Die houden vaak een knipoog naar kunstgeschiedenis in. In zijn artistiek universum worden verkeerskegels een sculptuur of zelfs een klassieke zuil, en bouwsteigers een tempel.
Tempel
Elias Cafmeyer
2016
Elias Cafmeyer maakt sculpturen, installaties en site-specific werk dat reflecteert over en speelt met de taal van de openbare ruimte. Hij ziet de stad als een metafoor voor sociale constructie en leent de beeldtaal en sporen van stedelijke ontwikkeling voor zijn kunstwerken. Die houden vaak een knipoog naar kunstgeschiedenis in. In zijn artistiek universum worden verkeerskegels een sculptuur of zelfs een klassieke zuil, en bouwsteigers een tempel.
Constantin
Elias Cafmeyer
2016
Elias Cafmeyer maakt sculpturen, installaties en site-specific werk dat reflecteert over en speelt met de taal van de openbare ruimte. Hij ziet de stad als een metafoor voor sociale constructie en leent de beeldtaal en sporen van stedelijke ontwikkeling voor zijn kunstwerken. Die houden vaak een knipoog naar kunstgeschiedenis in. In zijn artistiek universum worden verkeerskegels een sculptuur of zelfs een klassieke zuil, en bouwsteigers een tempel.
Tabulax
Koen van den Broek
2018
Het werk van Koen van den Broek behandelt vaak de openbare ruimte. Het gebruik van fotografie als vertrekpunt voor zijn werken heeft gevolgen voor de compositie. Het onderscheid dat de menselijke interpretatie maakt tussen wat wel en wat niet belangrijk is, wordt vertroebeld door het gebruik van een mechanisch apparaat. Door die specifieke compositie lijkt hij zo soms wat op het eerste zicht als ‘het belangrijkste’ gezien wordt, weg te laten. Zo tonen zijn schilderijen vaak schijnbaar onbelangrijke
details of voorwerpen zoals garages, schaduwen of barsten in het wegdek.
2013-51.232380,4.408956-14:55
2012-50.84267,4.38058-10:33
2015-50.842606,4.38113-12:44
Dieter Van Caneghem
Dieter Van Caneghem legt als fotograaf enerzijds documentair de bestaande, soms surrealistisch aandoende situaties vast en presenteert ze als autonoom werk. Anderzijds sublimeert hij deze situaties via collage technieken. Met zijn beelden werpt hij een poëtische blik op al dat niet functionele architectuur en laat ons stilstaan bij de ruimte rondom ons.
Constantin
Elias Cafmeyer
2016
Elias Cafmeyer maakt sculpturen, installaties en site-specific werk dat reflecteert over en speelt met de taal van de openbare ruimte. Hij ziet de stad als een metafoor voor sociale constructie en leent de beeldtaal en sporen van stedelijke ontwikkeling voor zijn kunstwerken. Die houden vaak een knipoog naar kunstgeschiedenis in. In zijn artistiek universum worden verkeerskegels een sculptuur of zelfs een klassieke zuil, en bouwsteigers een tempel.
Arbre Magique
Karl Philips
2016
Karl Philips is geïnteresseerd in de grijze zones binnen onze samenleving en in de mensen die zich daarbinnen bewegen. Niet alleen hun positie, maar het genoodzaakt – vaak creatief – pragmatisme dat deze mensen kenmerkt, vindt hij fascinerend. Zijn werk concentreert zich op onderwerpen als tussenruimtes in de wettelijke, ruimtelijke, economische en sociale systemen. Karl Philips maakt in het licht van een zacht activisme als referentiekader gebruik van alle mogelijke strategieën om zijn intenties te verbeelden en voelbaar te maken. Zijn werken ‘Arbre Magique’ zijn uitvergrotingen van een herkenbaar object, luchtverfrissers in de wagen, die hij uit snijdt uit signalisatie borden, waardoor het onderweg zijn een nieuwe beeldtaal krijgt.
Courtesy:
Blauw: Vanhaerentsartcollection Brussel
Privé verzameling Joost & Siska Vanhaerents-Dezutter
Oranje: privé-collectie
Video niet beschikbaar in dit virtueel bezoek
It’s not what it used to be
Lola Daels
2019
Dit werk is ontstaan na de brand van de Parijse kathedraal Notre-Dame in 2019. Het discours over de reconstructie van de Notre-Dame roept kritische vragen op : wie mag de architectuur en het erfgoed van de openbare ruimte opnieuw vormgeven? Welke elementen moeten bewaard worden en wat moet losgelaten worden? Hoe gaan steden om met toeristische, historische plekken die iconisch zijn ? Hier zijn de Notre-dames van Lola Daels zandkastelen geworden, ze dreigen elk moment te ontrafelen, uit elkaar te vallen. Vaste en iconische architectuur, letterlijk en figuurlijk, lijkt onvatbaar te worden en glipt als zandkorrels door onze handen.
Sylvia Kristel – Paris
Manon de Boer
2003
‘Sylvia Kristel – Paris’ is een portret van de Nederlandse actrice die in de jaren ‘70 de iconische rol ‘Emmanuelle’ vertolkte in de gelijknamige erotische reeks. Na enkele minuten verschijnt de actrice in beeld, rokend. Zodra ze begint te vertellen over de begindagen van haar carrière in Parijs, glijden 8mm-video beelden van de stad voorbij. Parijs als achtergrond bij haar herinnering. Manon de Boer interviewt Sylvia twee keer in een tijdspanne van een jaar. Telkens vertelt Kristel over haar tijd in Parijs, maar de twee versies verschillen van elkaar. De Boer monteert de twee fragmenten na elkaar, waardoor de relatie tussen individuele herinneringen aan een tijd (de jaren ‘70) en een locatie (Parijs) op de verschillende tijdstippen duidelijk wordt. We flaneren samen met Kristel door de straten,
steegjes, boulevards en pleinen van de stad en ook door haar herinnering van die tijd. Zo koppelt Manon de Boer de herinnering en locatie op een poëtische manier en doet ze ons actief stil staan bij onze eigen herinneringen.
Video niet beschikbaar in dit virtueel bezoek
Sylvia Kristel – Paris
Manon de Boer
2003
‘Sylvia Kristel – Paris’ is een portret van de Nederlandse actrice die in de jaren ‘70 de iconische rol ‘Emmanuelle’ vertolkte in de gelijknamige erotische reeks. Na enkele minuten verschijnt de actrice in beeld, rokend. Zodra ze begint te vertellen over de begindagen van haar carrière in Parijs, glijden 8mm-video beelden van de stad voorbij. Parijs als achtergrond bij haar herinnering. Manon de Boer interviewt Sylvia twee keer in een tijdspanne van een jaar. Telkens vertelt Kristel over haar tijd in Parijs, maar de twee versies verschillen van elkaar. De Boer monteert de twee fragmenten na elkaar, waardoor de relatie tussen individuele herinneringen aan een tijd (de jaren ‘70) en een locatie (Parijs) op de verschillende tijdstippen duidelijk wordt. We flaneren samen met Kristel door de straten,
steegjes, boulevards en pleinen van de stad en ook door haar herinnering van die tijd. Zo koppelt Manon de Boer de herinnering en locatie op een poëtische manier en doet ze ons actief stil staan bij onze eigen herinneringen.
Video niet beschikbaar in dit virtueel bezoek
Thing
Anouk De Clercq
2013
Het woord ‘Thing’ wordt in filosofische en psychoanalytische tradities vaak gebruikt om te verwijzen naar het ontoegankelijke, of zelfs naar een bolwerk van onverklaarbare leegte, waarop betekenis is gebouwd. Misschien is dit de sleutel om dit video werk te benaderen. Anouk De Clercq toont ons een wereld die bestaat uit data, uit punten en scans die elementen in architectuur en urbanisatie voorstellen. Het lijkt een onleesbare kaart waarin we wandelen, onder begeleiding van een architect. De ontwerper vertelt over de (denkbeeldige?) stad die hij heeft gebouwd.
Belgian Solutions
David Helbich
2013 - …
David Helbich maakt sinds 2013 foto’s van vreemde situaties en bizarre oplossingen in de publieke ruimte. Hij publiceerde die foto’s op sociale media onder de noemer ‘Belgian Solutions’. Die hashtag werd snel trending, ook internationaal, omdat het onderwerp erg herkenbaar is. De ondertussen ruime collectie foto’s vormen een reflectie op hoe we met onze stedelijke context en elementen als signalisatie omgaan. Hoe soms knullige en zelfs onpraktische oplossingen ons toch een glimlach kunnen bezorgen.
Tempel
Elias Cafmeyer
2016
Elias Cafmeyer maakt sculpturen, installaties en site-specific werk dat reflecteert over en speelt met de taal van de openbare ruimte. Hij ziet de stad als een metafoor voor sociale constructie en leent de beeldtaal en sporen van stedelijke ontwikkeling voor zijn kunstwerken. Die houden vaak een knipoog naar kunstgeschiedenis in. In zijn artistiek universum worden verkeerskegels een sculptuur of zelfs een klassieke zuil, en bouwsteigers een tempel.
Video niet beschikbaar in dit virtueel bezoek
Belgian Solutions
David Helbich
2013 - …
David Helbich maakt sinds 2013 foto’s van vreemde situaties en bizarre oplossingen in de publieke ruimte. Hij publiceerde die foto’s op sociale media onder de noemer ‘Belgian Solutions’. Die hashtag werd snel trending, ook internationaal, omdat het onderwerp erg herkenbaar is. De ondertussen ruime collectie foto’s vormen een reflectie op hoe we met onze stedelijke context en elementen als signalisatie omgaan. Hoe soms knullige en zelfs onpraktische oplossingen ons toch een glimlach kunnen bezorgen.
Arbre Magique
Karl Philips
2016
Karl Philips is geïnteresseerd in de grijze zones binnen onze samenleving en in de mensen die zich daarbinnen bewegen. Niet alleen hun positie, maar het genoodzaakt – vaak creatief – pragmatisme dat deze mensen kenmerkt, vindt hij fascinerend. Zijn werk concentreert zich op onderwerpen als tussenruimtes in de wettelijke, ruimtelijke, economische en sociale systemen. Karl Philips maakt in het licht van een zacht activisme als referentiekader gebruik van alle mogelijke strategieën om zijn intenties te verbeelden en voelbaar te maken. Zijn werken ‘Arbre Magique’ zijn uitvergrotingen van een herkenbaar object, luchtverfrissers in de wagen, die hij uit snijdt uit signalisatie borden, waardoor het onderweg zijn een nieuwe beeldtaal krijgt.
Courtesy:
Blauw: Vanhaerentsartcollection Brussel
Privé verzameling Joost & Siska Vanhaerents-Dezutter
Oranje: privé-collectie
Tabulax
Koen van den Broek
2018
Het werk van Koen van den Broek behandelt vaak de openbare ruimte. Het gebruik van fotografie als vertrekpunt voor zijn werken heeft gevolgen voor de compositie. Het onderscheid dat de menselijke interpretatie maakt tussen wat wel en wat niet belangrijk is, wordt vertroebeld door het gebruik van een mechanisch apparaat. Door die specifieke compositie lijkt hij zo soms wat op het eerste zicht als ‘het belangrijkste’ gezien wordt, weg te laten. Zo tonen zijn schilderijen vaak schijnbaar onbelangrijke
details of voorwerpen zoals garages, schaduwen of barsten in het wegdek.
A note in Hausmann
Jonas Vansteenkiste
2018-2020
De video ‘A note on Hausmann’ toont details van een drinkwaterfontein in Parijs. Hoewel de fontein zich behulpzaam voordoet, is er een zeker gevaar: ze wordt bewoond door bijen en wespen. Vansteenkiste koppelt dit eminent gevaar met de onderhuidse politieke strategie van Hausmann en Napoleon tijdens hun ingrijpende stadsontwikkeling in het 19de eeuwse Parijs. Toen waren de fonteinen namelijk een manier om de onrust, die vooral een reactie was op de massale onteigeningen, de kop in te drukken. De fonteinen werden voorgesteld als een compensatie daarvoor, een toegeving aan de bevolking. De dreiging wordt in de video benadrukt door het ritme van de stem van Gertrude Stein.
A pile of homes
Jonas Vansteenkiste
2014
‘A pile of homes’ onderzoekt een evolutie in woonwijken die zich vooral voordeed vanaf de jaren zestig. In wijken of verkavelingen werden vaak nieuwe huizen gebouwd met enkel een maximale winstmarge als streefdoel. Daarom zijn de huizen vaak gebouwd op slechte grond en in niet-duurzame materialen. De Zwitserse filosoof Alain De Botton schreef dat de bouwbedrijven ons opzadelden met ‘pastiche’ huizen, en bijgevolg met een cliché manier van leven in een clichématig huis. Vandaar de archetypen die Vansteenkiste in dit werk gebruikt, die precies van de lopende band gerold zijn. Bouwbedrijven denken of dachten vaak niet na over de woonbehoeften, maar zien/zagen huizen enkel als een product. Daarom kiest Vansteenkiste er bewust voor om deze huizen weer te geven als een stapel afgedankte stenen, waardoor de waarde van een woning in twijfel wordt getrokken.
Belgian Solutions
David Helbich
2013 - …
David Helbich maakt sinds 2013 foto’s van vreemde situaties en bizarre oplossingen in de publieke ruimte. Hij publiceerde die foto’s op sociale media onder de noemer ‘Belgian Solutions’. Die hashtag werd snel trending, ook internationaal, omdat het onderwerp erg herkenbaar is. De ondertussen ruime collectie foto’s vormen een reflectie op hoe we met onze stedelijke context en elementen als signalisatie omgaan. Hoe soms knullige en zelfs onpraktische oplossingen ons toch een glimlach kunnen bezorgen.
La Maison Machetes
Freddy Tsimba
2013
Freddy Tsimba leeft en werkt in de Democratische Republiek Congo. Hij werkt vooral met ijzer en brons en heeft een uitgesproken interesse voor afvalmateriaal zoals patroonhulzen, resten van granaatkoppen, machetes, vorken, messen en lepels. Deze elementen brengen leven in zijn werk: het zijn expressionistische sculpturen, versnipperd en provocerend. Freddy toont vlijmscherp de gruwel van oorlog en gewapende conflicten. Zijn werk legt de essentiële vraagstukken van de mensheid bloot. In dit videofragment presenteert hij zijn installatie ‘La Maison Machetes’ op de markt van Kinshasa.
Belgian Solutions
David Helbich
2013 - …
David Helbich maakt sinds 2013 foto’s van vreemde situaties en bizarre oplossingen in de publieke ruimte. Hij publiceerde die foto’s op sociale media onder de noemer ‘Belgian Solutions’. Die hashtag werd snel trending, ook internationaal, omdat het onderwerp erg herkenbaar is. De ondertussen ruime collectie foto’s vormen een reflectie op hoe we met onze stedelijke context en elementen als signalisatie omgaan. Hoe soms knullige en zelfs onpraktische oplossingen ons toch een glimlach kunnen bezorgen.
It’s not what it used to be
Lola Daels
2019
Dit werk is ontstaan na de brand van de Parijse kathedraal Notre-Dame in 2019. Het discours over de reconstructie van de Notre-Dame roept kritische vragen op : wie mag de architectuur en het erfgoed van de openbare ruimte opnieuw vormgeven? Welke elementen moeten bewaard worden en wat moet losgelaten worden? Hoe gaan steden om met toeristische, historische plekken die iconisch zijn ? Hier zijn de Notre-dames van Lola Daels zandkastelen geworden, ze dreigen elk moment te ontrafelen, uit elkaar te vallen. Vaste en iconische architectuur, letterlijk en figuurlijk, lijkt onvatbaar te worden en glipt als zandkorrels door onze handen.
Walk the line
Veerle Michiels
2014
Beeldend kunstenaar Veerle Michiels verkent tijdens een wandeling een stad en haar sociale netwerk met een krijtmachine. Ze vraagt voorbijgangers om een krijtmachine te besturen naar hun bestemming. De machine laat een krijtspoor na. Als waarnemer filmt de kunstenaar de volledige wandeling en registreert de route via gps. Met ‘walk the line’ ontdekt Michiels zo de stad, hun inwoners en hun verhalen. Ze probeert in te schatten hoe de stad leeft. Ze weet nooit vooraf waar de mensen haar heen zullen brengen en voelt zich aangetrokken tot die onvoorspelbaarheid. Naast het sociaal onderzoek laat dit werk ook een fysiek spoor achter: door de stad verschijnt een krijtlijn die veroordeeld is om door tijd en regen te verdwijnen.
Cubicles I-V
Conrad Willems
2007- tot nu
Een vast element in de beeldtaal van Conrad Willems is de referentie naar de houten speelgoedblokken die hij als kind ooit van zijn tante kreeg. Ze vormen het alfabet waar hij in diverse vormen verschillende verhalen, gebouwen en steden mee bouwt. Ze hebben een nostalgische bijklank maar nemen ons mee via die sterke, eigen beeldtaal. In dit werk worden de handelbare speelblokken verschaald tot grote bouwblokken. Ze worden realiteit, vaak gevels en poorten van een denkbeeldige stad. De installatie die een restant is van een performance, waarin Conrad de blokken op elkaar tilt, neemt ons meteen mee naar imaginaire stad die we als kind misschien hebben bezocht. Het is de speelse taal van een architect, een poort naar een fantasiewereld.
A pile of homes
Jonas Vansteenkiste
2014
‘A pile of homes’ onderzoekt een evolutie in woonwijken die zich vooral voordeed vanaf de jaren zestig. In wijken of verkavelingen werden vaak nieuwe huizen gebouwd met enkel een maximale winstmarge als streefdoel. Daarom zijn de huizen vaak gebouwd op slechte grond en in niet-duurzame materialen. De Zwitserse filosoof Alain De Botton schreef dat de bouwbedrijven ons opzadelden met ‘pastiche’ huizen, en bijgevolg met een cliché manier van leven in een clichématig huis. Vandaar de archetypen die Vansteenkiste in dit werk gebruikt, die precies van de lopende band gerold zijn. Bouwbedrijven denken of dachten vaak niet na over de woonbehoeften, maar zien/zagen huizen enkel als een product. Daarom kiest Vansteenkiste er bewust voor om deze huizen weer te geven als een stapel afgedankte stenen, waardoor de waarde van een woning in twijfel wordt getrokken.
Nieuwbouw
Kasper De Vos
2017
Kasper De Vos is een verzamelaar. Hij sprokkelt, puzzelt, bricoleert en verbeeldt met de dingen die hij vindt. Zijn werkwijze verraadt een flinke dosis spelplezier, en ook een scherp gevoel voor de juiste match. Hij assembleert en stapelt vaak met materialen die herkenbaar zijn, speelt met hun vorm en betekenis en creëert hiermee nieuwe beelden of constructies. Hij laat ons opnieuw speels en verwonderd kijken naar de dingen. Een stapel bouwmaterialen, een euro palet en koepel worden hier een nieuwbouwwoning.
Courtesy: Kurt Demunter
It’s not what it used to be
Lola Daels
2019
Dit werk is ontstaan na de brand van de Parijse kathedraal Notre-Dame in 2019. Het discours over de reconstructie van de Notre-Dame roept kritische vragen op : wie mag de architectuur en het erfgoed van de openbare ruimte opnieuw vormgeven? Welke elementen moeten bewaard worden en wat moet losgelaten worden? Hoe gaan steden om met toeristische, historische plekken die iconisch zijn ? Hier zijn de Notre-dames van Lola Daels zandkastelen geworden, ze dreigen elk moment te ontrafelen, uit elkaar te vallen. Vaste en iconische architectuur, letterlijk en figuurlijk, lijkt onvatbaar te worden en glipt als zandkorrels door onze handen.
Walk the line
Veerle Michiels
2014
Beeldend kunstenaar Veerle Michiels verkent tijdens een wandeling een stad en haar sociale netwerk met een krijtmachine. Ze vraagt voorbijgangers om een krijtmachine te besturen naar hun bestemming. De machine laat een krijtspoor na. Als waarnemer filmt de kunstenaar de volledige wandeling en registreert de route via gps. Met ‘walk the line’ ontdekt Michiels zo de stad, hun inwoners en hun verhalen. Ze probeert in te schatten hoe de stad leeft. Ze weet nooit vooraf waar de mensen haar heen zullen brengen en voelt zich aangetrokken tot die onvoorspelbaarheid. Naast het sociaal onderzoek laat dit werk ook een fysiek spoor achter: door de stad verschijnt een krijtlijn die veroordeeld is om door tijd en regen te verdwijnen.
It’s not what it used to be
Lola Daels
2019
Dit werk is ontstaan na de brand van de Parijse kathedraal Notre-Dame in 2019. Het discours over de reconstructie van de Notre-Dame roept kritische vragen op : wie mag de architectuur en het erfgoed van de openbare ruimte opnieuw vormgeven? Welke elementen moeten bewaard worden en wat moet losgelaten worden? Hoe gaan steden om met toeristische, historische plekken die iconisch zijn ? Hier zijn de Notre-dames van Lola Daels zandkastelen geworden, ze dreigen elk moment te ontrafelen, uit elkaar te vallen. Vaste en iconische architectuur, letterlijk en figuurlijk, lijkt onvatbaar te worden en glipt als zandkorrels door onze handen.
Cubicles I-V
Conrad Willems
2007- tot nu
Een vast element in de beeldtaal van Conrad Willems is de referentie naar de houten speelgoedblokken die hij als kind ooit van zijn tante kreeg. Ze vormen het alfabet waar hij in diverse vormen verschillende verhalen, gebouwen en steden mee bouwt. Ze hebben een nostalgische bijklank maar nemen ons mee via die sterke, eigen beeldtaal. In dit werk worden de handelbare speelblokken verschaald tot grote bouwblokken. Ze worden realiteit, vaak gevels en poorten van een denkbeeldige stad. De installatie die een restant is van een performance, waarin Conrad de blokken op elkaar tilt, neemt ons meteen mee naar imaginaire stad die we als kind misschien hebben bezocht. Het is de speelse taal van een architect, een poort naar een fantasiewereld.
Belgian Solutions
David Helbich
2013 - …
David Helbich maakt sinds 2013 foto’s van vreemde situaties en bizarre oplossingen in de publieke ruimte. Hij publiceerde die foto’s op sociale media onder de noemer ‘Belgian Solutions’. Die hashtag werd snel trending, ook internationaal, omdat het onderwerp erg herkenbaar is. De ondertussen ruime collectie foto’s vormen een reflectie op hoe we met onze stedelijke context en elementen als signalisatie omgaan. Hoe soms knullige en zelfs onpraktische oplossingen ons toch een glimlach kunnen bezorgen.
Cubicles I-V
Conrad Willems
2007- tot nu
Een vast element in de beeldtaal van Conrad Willems is de referentie naar de houten speelgoedblokken die hij als kind ooit van zijn tante kreeg. Ze vormen het alfabet waar hij in diverse vormen verschillende verhalen, gebouwen en steden mee bouwt. Ze hebben een nostalgische bijklank maar nemen ons mee via die sterke, eigen beeldtaal. In dit werk worden de handelbare speelblokken verschaald tot grote bouwblokken. Ze worden realiteit, vaak gevels en poorten van een denkbeeldige stad. De installatie die een restant is van een performance, waarin Conrad de blokken op elkaar tilt, neemt ons meteen mee naar imaginaire stad die we als kind misschien hebben bezocht. Het is de speelse taal van een architect, een poort naar een fantasiewereld.
Cubicles I-V
Conrad Willems
2007- tot nu
Een vast element in de beeldtaal van Conrad Willems is de referentie naar de houten speelgoedblokken die hij als kind ooit van zijn tante kreeg. Ze vormen het alfabet waar hij in diverse vormen verschillende verhalen, gebouwen en steden mee bouwt. Ze hebben een nostalgische bijklank maar nemen ons mee via die sterke, eigen beeldtaal. In dit werk worden de handelbare speelblokken verschaald tot grote bouwblokken. Ze worden realiteit, vaak gevels en poorten van een denkbeeldige stad. De installatie die een restant is van een performance, waarin Conrad de blokken op elkaar tilt, neemt ons meteen mee naar imaginaire stad die we als kind misschien hebben bezocht. Het is de speelse taal van een architect, een poort naar een fantasiewereld.
Belgian Solutions
David Helbich
2013 - …
David Helbich maakt sinds 2013 foto’s van vreemde situaties en bizarre oplossingen in de publieke ruimte. Hij publiceerde die foto’s op sociale media onder de noemer ‘Belgian Solutions’. Die hashtag werd snel trending, ook internationaal, omdat het onderwerp erg herkenbaar is. De ondertussen ruime collectie foto’s vormen een reflectie op hoe we met onze stedelijke context en elementen als signalisatie omgaan. Hoe soms knullige en zelfs onpraktische oplossingen ons toch een glimlach kunnen bezorgen.
Nieuwbouw
Kasper De Vos
2017
Kasper De Vos is een verzamelaar. Hij sprokkelt, puzzelt, bricoleert en verbeeldt met de dingen die hij vindt. Zijn werkwijze verraadt een flinke dosis spelplezier, en ook een scherp gevoel voor de juiste match. Hij assembleert en stapelt vaak met materialen die herkenbaar zijn, speelt met hun vorm en betekenis en creëert hiermee nieuwe beelden of constructies. Hij laat ons opnieuw speels en verwonderd kijken naar de dingen. Een stapel bouwmaterialen, een euro palet en koepel worden hier een nieuwbouwwoning.
Courtesy: Kurt Demunter
Cubicles I-V
Conrad Willems
2007- tot nu
Een vast element in de beeldtaal van Conrad Willems is de referentie naar de houten speelgoedblokken die hij als kind ooit van zijn tante kreeg. Ze vormen het alfabet waar hij in diverse vormen verschillende verhalen, gebouwen en steden mee bouwt. Ze hebben een nostalgische bijklank maar nemen ons mee via die sterke, eigen beeldtaal. In dit werk worden de handelbare speelblokken verschaald tot grote bouwblokken. Ze worden realiteit, vaak gevels en poorten van een denkbeeldige stad. De installatie die een restant is van een performance, waarin Conrad de blokken op elkaar tilt, neemt ons meteen mee naar imaginaire stad die we als kind misschien hebben bezocht. Het is de speelse taal van een architect, een poort naar een fantasiewereld.